Önce: Din mi, vatan mı, insan mı?

Çağın sorunu olan kavram karmaşıklığının temelinde bu üç kelime yer almaktadır. Genellikle insan kavramına verilen değer diğer iki kavrama verilen değerden daha az olmaktadır.

Dinin ve ya vatanın önce insan için olmadığı çok bariz bir şekilde belli olmuştur. Çünkü çıkarılan savaşlarda insanların siyaseti uğruna, heva ve hevesleri uğruna her şeyi göze alabileceklerini ve gözlerinin körleştiklerini davranışlarından anlıyoruz. Her zaman iktidar olma hırsıyla yanıp tutuşan bu yöneticiler halkın dini ve milli hormonlarını kullanarak başta kalmaya ve iktidarlığın zevkini yaşamak isterler. Bu amansızca  hastalık aklı örter ayrıca duygusuzluk getirir.  Kendilerinden olmayan diğerlerini ideolojileri için basit bir hiçmiş gibi kullanabilmektedirler. Düşmanlarına vicdansız muameleler yaptırmaktadırlar. Eğer düşmanlarında birbirlerine merhameti olsaydı zaten savaş diye bir şey olmayacaktı.

Dinin ve vatanın önce insan için olduğu su götürmez bir gerçektir. Bu gerçeği kullanma yöntemi farklı olduğundan insan için olmadığı sonucuna yukarıda değinmiştik.

İnsana olan değer gün geçtikçe azalıyor. Kendimizden veya yaşadığımız ulus devletinden  dolayı insan değilmiş gibi bakabiliyoruz. Peki hepimizin eşit insan olarak görülme durumunu nasıl sağlayacağız? Bize üstünlük hırsını veren neden hangisidir? Bu üstünlüğün yok olması dünya vatandaşları için daha mı faydalı olur ?

Her ulus devleti yalnızca  kendi çıkarları doğrultusunda hareket ediyor. Uydurulan bir ahlak tanımıyla yalnızca kendi partileri için ahlaklı oluyorlar. O ulusun vatandaşı bile o partiler kadar yararlanamazlar. Ulus adına ulusu sömüren bu kodomanlar tekelciliği, sömürüyü getirmekte ve insanın yaşam enerjisini çalmaktadırlar. Bunun sonucu yaşanmaz bir dünya olup bu dünyayı kendi hırsları uğruna pisletebilmektedirler.

Aşırı bir din ve vatan sevgisi aslında aşırı bir gelenek sevgisidir. Atalarının yollarından gitmeye ant içmiş olan topluluklar gerçeği göremez ve akıllarını kullanamazlar. İnanılmaz bir düşünceden yoksun olan vatanperestler kendi vatanları uğruna azgınlık, taşkınlık ve kan dökebiliyorlar. Bunun sonucu akli olmayan , anlaşamayan her şeyi kendi çıkarları doğrultusunda yapmaya çalışan bir faşistlik, sadece kendini ve toplumunu aşırı düşünen bir grup vardır. İnsanlığın temel sorunu olan bu insanların kendi iradelerine sahip çıkmaları ve putlaştırdıkları vatan ve bayrak sevgilerini sorgulamaları gerekmektedir. Çünkü tanrı bile sorgulanmaya açıkken din, vatan ve bayrak  da sorgulanmaya açıktır. Yüce yaratıcının bize bahşettiği bu akıl nimetiyle daha özgür ve birbirinin hakkını gözeten daha yaşanabilir,eşit bir dünya kurabiliriz.

“Neden eşit değiliz?” sorusu burda karşımıza çıkıyor. Yaratılışımızdan bugüne dek kadınlar ve erkekler olarak gören, işiten, duyan ve daha çok özelliğimiz olan canlılar olduk. Tenlerimizin rengi yaşadığımız coğrafyaya göre şekil alıyor. Her nereye gitsek acılarımız ve sevinçlerimiz aynıdır. Sınırlarımızı belirleyen durumlardan ötürü dillerimiz farklılaştı. Bu durum bile komşu sınırlardan dil ve kültür alışverişi yapmaktan alıkoymuyor. Aynı dünya da ve aynı gökyüzünde nefes alıyoruz. Böyle olduğu halde nasıl bir üstünlükten bahsedebilirsiniz?

İnsanı insan olarak görürsek her dinin ve vatanın insan için oluşturulduğunu görürsek her şey daha farklı olabilir. Çünkü dinler ve vatanlar uğruna nice hayatlar yok olmaktadır. Bu vahim durum yok sayılamaz. İnsanlıkta açılan bu derin yaranın sarılması gerekmektedir. Kutsallaştırılan sorgulanmayan bu kavramlar bir birey olarak yaratılan insanın daha da değersiz olması gerektiğini düşündrüyor.

İnsan hayatının var olan bütün kurumlardan değerli olması ve her insanın uluslar arası bir devlet statüsü kazanması gerekmektedir. Ayrıca ortak iyinin yanında ve ortak kötünün de karşısında olmak gerekir. Çünkü bu dünyaya barış ancak bu şekilde gelebilir ve dünya cennetine ancak böyle ulaşabiliriz. 

Burdan önceliğiniz ne ise dünya görüşünüzü ortaya çıkaracaktır. İnsanı değerli gösteremeyen her ideoloji yanlış ve eksik olmalıdır. Çünkü insanın yaşatılamadığı hiç bir yerde düzen ve huzur olmaz; ideoloji de...